Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, E. 2012/25256-K. 2013/11098 ve T. 18.4.2013 tarihli karar : "1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Boşanma veya ayrılık davası açılınca hakim, davanın devamı süresince, gerekli olan, özellikle eşlerin barınmasına ( TMK. md.186/1 ), geçimine ( TMK md.185/3 ), malların yönetimine ( TMK.m. 223, 242, 244, 262, 263, 264, 267, 215 ) ve çocukların bakım ve korunmasına ( TMK.m.185/2 ) ilişkin geçici önlemleri kendiliğinden ( resen ) almak zorundadır ( TMK.m.169 ). O halde; Türk Medeni Kanununun 185/3. ve 186/3. maddeleri uyarınca, tarafların ekonomik ve sosyal durumları da gözetilerek dava tarihinden geçerli olmak üzere davacı kadın yararına uygun miktarda tedbir nafakasına hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı bulunmuştur.
3-Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden davacı kadının ev hanımı olup, herhangi bir mesleğinin olmadığı, iş bulduğunda temizlik işlerine gittiği, sabit ve düzenli bir gelirinin bulunmadığı anlaşılmaktadır. Türk Medeni Kanununun 175. maddesi koşullarının oluştuğu nazara alınmadan davacı kadının yoksulluk nafakası isteğinin reddi doğru olmamıştır.
4-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur derecelerine paranın alım gücüne , ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaatlerin kapsamına nazaran davacı kadın yararına hükmolunan maddi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanununun 50. ve devamı maddeleri hükmü nazara alınarak daha uygun miktarda maddi tazminat ( TMK.md.174/1 ) takdiri gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir."
Hukuki danışmanlık için tıklayınız.
| < Önceki | Sonraki > |
|---|
