T.C.
YARGITAY
17. HUKUK DAİRESİ
E. 2012/10148
K. 2013/776
T. 29.1.2013
DAVA : Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, müvekkilinin sürücüsü olduğu aracın davalıya ait büyük baş hayvana çarpması nedeniyle hasarlandığını belirterek 10.000,00.-TL maddi tazminatın tahsilini talep etmiştir.
Davalı M., kazanın davacının kusuru ile oluştuğunu ve dava dışı işleten tarafından ibra edildiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma ve toplanan kanıtlara göre; davalı hayvan tutucusu M.’nın dava dışı işleten tarafından ibra edildiği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı O. vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1- Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay'ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir. 6100 sayılı HMK'nin geçici 3/II “Bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce aleyhine temyiz yoluna başvurulmuş olan kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanunun 26/9/2004 tarihli ve 5236 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki 427 ilâ 454 üncü madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunur” hükmünü içermekte olup, 1086 sayılı HUMK'nun 432. maddesi gereğince Asliye Hukuk Mahkemesi kararlarına karşı temyiz süresi tebliğ tarihinden itibaren 15 gündür.
Somut olayda davacı vekiline gerekçeli karar 07.06.2012 tarihinde tebliğ edilmiş, karar davacı vekili tarafından 22.06.2012 tarihinde temyiz defterine kaydı yapılarak ve harcı yatırılmak suretiyle temyiz edilmiş olup, temyiz talebinin süresinde olmadığından sözedilemeyeceğinden davacı vekilinin ek kararı temyiz istemi yerinde görülerek mahkemenin 25.06.2012 gün 2011/209-223 sayılı ek kararının ortadan kaldırılmasına karar verilerek davacı vekilinin 22.06.2012 tarihli temyiz dilekçesine istinaden mahkemenin 15.05.2012 tarih 2011/209-223 sayılı hükme yönelik temyiz itirazlarının ( dosyanın esasının ) incelenmesine geçildi:
2- Dava, trafik kazasından kaynaklanan maddi tazminat istemine ilişkindir.
2918 sayılı KTK'nın 111. maddesine göre bu kanunda öngörülen hukuki sorumluğu kaldıran veya daraltan anlaşmalar geçersizdir. Tazminat miktarına ilişkin olupta yetersiz veya fahiş olduğu açıkça belli olan anlaşmalar veya uzlaşmalar yapıldıkları tarihten itibaren 2 yıl içinde iptal edilebilirler. Yasanın bu hükmünden yararlanmak için ibra belgesinin iptalinin açıkça ve ayrıca iptalinin istenmesine gerek olmayıp dava sırasında bu husus ileri sürülebileceği gibi yapıldığı tarihten itibaren 2 yıl içinde hükümlerinin kabul edilmediğine ilişkin bir irade açıklaması da yeterlidir.
Davalı, davacı aracının karayolunda çarparak hasarlanmasına neden olan hayvanın tutucusudur. Mahkemece davalı tarafın dayandığı tarihsiz "tutanaktır" başlıklı belgeye istinaden davacı tarafa 1.500,00.-TL ödendiği, araç maliki tarafından davalının ibra edildiği, davalının ödediği miktar ile sorumluluktan kurtulduğu gerekçesiyle dava reddedilmiştir.
Uyuşmazlık ödemeye ilişkin belgenin makbuz hükmünde sayılıp sayılamayacağı noktasında toplanmaktadır.
Davacı vekili dava dışı araç işleteninin sürücü O. aleyhine aracının hasara uğraması nedeni ile açtığı davada tazminata mahkum olduklarını ve davalının kusuru ile meydana gelen kaza sonucu ödemek zorunda kaldıkları tazminat için 10.000,00.-TL'nin tahsilini talep etmesine göre KTK'nın 111. maddesinde düzenlenen haklardan yararlanması doğaldır.
Dosyada mevcut 09.03.2012 tarihli bilirkişi kurulu raporunda davalı hayvan tutucusunun olayda %75 oranında kusurlu olduğu, davacının sürücüsü olduğu araçta 8.100,58.-TL tutarında hasar ve değer kaybı meydana geldiği, davalının kusur oranına tekabül eden zararın 6.075,44.-TL olduğu bildirilmiştir. Bu durumda mahkemece, davalı tarafından yapılan 1.500,00.-TL ödemenin toplam hasar miktarına göre yetersiz olmasına göre ibranamenin kısmi ödeme ve makbuz hükmünde kabul edilmesi ve sonucuna göre bir hüküm kurulması gerekirken yazılı olduğu biçimde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarıda ( 1 ) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin ek kararı temyiz itirazının kabulü ile mahkemenin 25.06.2012 gün 2011/209-223 sayılı ek kararının ortadan kaldırılmasına, ( 2 ) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 29.01.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.
| < Önceki | Sonraki > |
|---|
